Plengajno

Verkis Flávio Fonseca

Se vi penus pro varmo
Aŭ pro malproksimo
La pen' estus nul'
Se vi prenus la ĉarmon
Plenigus je timo
Fariĝus fuŝul'

Se la suno kaŝiĝas
Pro via blankeco
Ho ve!, fuŝular'!
Sed se vivo montriĝas
Per nemortebleco
Ĝin fidu vi, ĉar

(Ripetaĵo:)
Ĉio iam surtere forpasos
Nur vi mem kaj vivlernoj kunrestos
Iel ja ie - jen io je ni
Ial jam ia - ju pli ne, des pli jes

La kareso tenera
Ne estas nur revo
Nek malvero, sed
Nepra guto korera
Vivanta pro levo,
Pro ies posed'

Se momentojn kurpase
Vi konas nur mense
Ne dubu, vi mem!
Ĉiu sento flanklase
Ekzistas enpense:
Jen la olda tem'!

(Ripetaĵo)

Ĉio iam dirita
Pri tempo, printempo
Pentrita ĝarden'
Estas ŝajne imita
Al amo, lumlampo
Aŭ flora Eden'

Oni ĉiam retrovas
La verkon travidan
En iu hom' ajn,
Kio tutas kaj movas
En nian diidan
Animon - plengajn'!

(Ripetaĵo)


Verkita en Fortalezo kaj Belorizonto.